zaterdag 21 juli 2012

zaterdag 21 juli, van Sundance naar Rapid City

Vandaag de wekker gezet, niet omdat we een hele volle planning hebben maar omdat we om kwart over acht aan de ontbijttafel worden verwacht. Als we aankomen bij het "huis" zijn de twee andere gasten er al, amerikanen, en we gaan met zn allen aan tafel om te genieten van het ontbijt dat onze gastvrouw ons voorschotelt. Heerlijk is het, er zijn verschillende soorten boord, vers fruit, vruchtensap en een ontzettend lekkere hartige taart van ei met spek en van allen en nog wat. Bovendien is het ontzettend gezellig, er worden reiservaringen uitgewisseld maar ook het schietincident wat enkele dagen geleden in Aurora heeft plaatsgevonden komt ter sprake. Ook krijgen we nog handige tips mee voor de planning van deze dag. We willen nl. Black Hill forest alsmede Crazy Horse, Custer State Park en Mount Rushmore aandoen en onze aanrij route blijkt minder mooi dan welke zij aanraden. Na het ontbijt laden we onze spullen in en gaan we op weg. We rijden eerst richting de scenic byway die door het Black Hills forest leidt. Via deze schitterende weg komen we aan bij Crazy Horse, het nationale monument voor Crazy Horse, een indiaan die zijn leven gaf om de manier van leven van zijn volk te waarborgen. Men is nog steeds bezig om in de rotsen het standbeeld uit te houwen aan de hand van het standbeeld wat wel al klaar is. Indrukwekkend! Dan gaan we via de Needles highway Custer State Park in, vooral het eerste deel is heel mooi , met hoge rotsformaties en smalle uitgehouwen tunnels waar je toeterend doorheen moet omdat het maar 1 baan breed is en er anders tegemoet komend verkeer aan kan komen. Na de Needles highway vervolgen we via de Wildlife loop onze weg door Custers. Wederom zien we grote kuddes bizons, maar nu ook nog een pronghorn en burros, een soort van ezel die door Ron "liefkozend" burritos worden genoemd. Na de wildlife loop komen we na een behoorlijk bochtige weg die eerst sterk stijgt om vervolgens net zo hard weer te dalen (kunnen ze niet gewoon een tunnel maken door die berg?)aan bij waar we al een tijdje naar uitkijken en vooral Ron heel raag wilde bezoeken (jeugdsentiment want zn eerst gekochte LP hoes was hier een afbeelding van), namelijk Mount Rushmore. In 1 woord...geweldig! Echt zo indrukwekkend om het nu eens in het echt te zien, gigantisch! Je ziet het vaak in films, series, zelfs tekenfilms voorbij komen en nu sta je er zelf naar te kijken, ontzettend gaaf! Als we weg gaan gaan we even de visitor centre in, ik ben nl. op mijn pols door iets gebeten en het wordt een nog al vreemde plek, gisterenavond zat er ineens een grote blaas op die opensprong en waar vocht uitkwam en nu voelt eigenlijk mijn hele onderarm branderig. Ron vindt het een prettiger idee als er even iemand naar kijkt en in de parken lopen altijd wel eerste hulp mensjes rond. De dame en man achter de balie vinden het er ook erg vreemd uit zien bellen naar de rangers die er volgens hen vast meer van weten. het duurt even en dan komen ze aanrijden, kijken naar mijn arm, weten eigenlijk ook niet wat voor beet het is, denken iets van een spin wellicht en stellen dan, geheel op zijn amerikaans, voor om een ambulance te laten komen Nou, ik denk het even niet...ik beloof ze dat als ik grieperig word ik naar het dichtsbijzijnde hospital zal gaan, en ja, ik kan er echt wel zelf een band aid op doen. Ik bedank ze hartelijk voor hun moeite en we gaan snel richting ons overnachtingsadres. Daar lijkt het in eerste instantie voor het eerst fout te zijn gegaan met de boeking, ze hebben ons maar staan voor 1 nacht en dat terwijl er twee geboekt, en betaald, zijn. Gelukkig heb ik de bevestigings mail uitgeprint mee en kan ik het laten zien. Er wordt wat over en weer gebeld en dan is het gelukkig geregeld en kunnen we twee nachten blijven. 's Avonds begint het ineens ontzettend slecht weer te worden, het regent en het onweert, dus we besluiten vlakbij het hotel bij de Ruby Tuesday te gaan eten, die kennen we nog van een vorige trip. Ook nu bevalt hij weer prima, dus waarschijnlijk morgenavond weer. Ik eindig de maaltijd met een groot stuk Newyork Cheese cake, ik moet tenslotte vieren dat mn Paps vandaag jarig is :-) Ook nu nog zien we aan alle kanten de lichtflitsen om ons heen schieten, maar de donder is gelukkig ver weg. Hopelijk morgen weer een mooie dag want we willen Badlands gaan bekijken en naar Bear Country, niets zo lief als baby beertjes van dichtbij (veilig) te kunnen bekijken toch :-) Oh, mn arm, tblijft een rare plek om te zien maar mn arm voelt weer redelijk normaal, en er komt geen troep meer uit, dus laat de ER maar zitten (weet zeker dat ik geen George Clooney ga treffen daar dus whats the use?!)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten